30 Mayıs 2020

Normalleşmeyi endişe ve tedirginlikle bekliyorum. Kendi çapımda bir miktar normalleşmiştim ben ama topluca olunca neler olur bilmiyorum. Bir tatlı huzur arıyorum aslında kendi içimde, iyi bir şeyler, güzel gelişmeler, yok aslında öyle gelmesi muhtemel birşeyler ama bende bir bekleyiş var işte nedense.

Şu buz hava, gerçi dışarısı o kadar soğuk değil, ama bizim ev kutup bölgesi sanki. Oturtup beni iki çift çorap ördürdü bu soğuk. Haftaya haftasonu yine sıcaklık yükselecek neyse ki, eve kapanmadan dün yine yürüyüş yaptık, ama ne yürüyüş, mahallenin sonuna varmadık ki feci yağmur, bir saçak altı bulduk, bulana kadar ayaklarda mont da sırılsıklam oldu bile, tam dönüyorduk ki güneş açtı bu sefer, yok dedik yolumuzdan dönmeyelim kafamıza koyduğumuz rotaya devam, yürüdük. Yollarda kurudum.

Bir tane daha başladım bu çorap bitince ama devam eder mi bilmiyorum. Sıkıldım ondan da, daha çabuk sıkılır oldum herşeyden, bundan sonra oyalanmak daha zor olacak gibi.

Geçen topladığım çiçekleri sürekli revize edebildiğim çerçeveme ekledim. Rengi solmuşlar bozulmuşları sürekli değiştiriyorum çiçek buldukça. Bu morlar gerçekten renk kattı.