5 Mart 2012

Pazartesi bugün bizim için büyük gün. Çınar okula başladı, çok heyecanlıyım anne diyerek yola koyulduk. İçeri adım attık, bizim gibi yeni gelmiş bir çocuk çığlık çığlığa ben eve gitmek istiyorum diye bağırıyordu, ilgililer geldi Çınar ellerinden tutup, kuzu kuzu sınıfına gitti. Bende eve döndüm, ama inanılmaz bir boşluk bir acemilik, yolda yürüyememe gibi tuhaf haller, kafam karışık, kendimi sıkı sıkı tutuyordum adeta dağılmamak için, kimine komik gelecektir ama biz oğluşumla pek kuzu sarması hallerinde olduğumuz için biraz zorlandım, sabredemedim saat 10 gibi okulu aradım Çınar nasıl diye, ağlamış kendisini teselli etmeye çalışanlara "ağlamama hiçbirşey engel olamaz" deyip dökmüş içini, devam etmiş, sonra sakinleşmiş, şu an ne yapıyor, benimle karşılaşınca anne burayı hiç sevmedim mi diyecek, yoksa önce ağladım ama sonra oynadım sevdim mi diyecek, inşallah olumlu bir Çınarla karşılaşırım. Haftada beş yarım gün olarak başladık, eve geldim kapıyı açınca minik terliklerini gördüm duygulandım, ev sessiz ıssız, duygulandım, gözüm saatte, heyecanla gidip alacağım vakti bekliyorum. 

Hafta sonu hamur işi krizinde mayalı hamur kızarttım. Böyle minik minik kesip, yağa atınca tombiş hamurlar olarak kızarıyorlar çok seviyorum. Kalorisi bilmem nesine de amaaaannn diyerek oturup bir güzel yedim.

Güneş daha çok görünecek bundan sonra inşallah, Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır olmaz inşallah. Evde taze çiçek beni yine çok mutlu edecek.

Haftasonu bizim grubun kuzularından Ege bir yaşını daha bitirdi. Annesinin güzel sofrası ve organizasyonu ile çok keyifli bir partiydi.

Egecim tatlı kuzum benim, nice yaşlara sağlıkla ve sevdiklerinle..