1Aralık 2021

Sürekli bir silkelenme ve olumsuzluk, bunalmışlık içinde akıp giden o sele kapılmama çabası içindeyim. Biliyorum oldukça meyilliyim kararmaya, herşey çok kötü-beter deyip onların içinde kaybolmaya. Ama bu defa istemiyorum bunu, azıcık özgürlüğü tatmış sonrasında tutsak olmayı kabullenemeyen biri gibi. O yüzden zorluyorum. Dün okuduğum kitabımda eksik kaldığım tüm sayfalarımı tamamladım. Mızmızlandıkça sayfaların çoğaldığını hissettim. Oysa önyargısız ve toparladığım ilgimle başına oturunca ne güzel de devam etti. Bol bol hayal kurduran bir kitap zaten. Betimlemeleri çok canlı ve o kadar detaylı ki istemeden gözünüzün önünde beliriveriyor resimler. Kararlıyım bugün de aynı tempo devam edip geri kalmayacağım artık.

Gelelim mini hırkaya. Aslında bu yıla kadar hep battaniyesini, çantasını, kırlentini, cüzdanını, atkısını yapmış ama iş giyinmeye gelince pek sıcak bakmamıştım. Geçtiğimiz yıllarda farklı motiflerin oluşturduğu bir yelek denemem olmuştu o kadar. Bu günlerde bu motifleri örüp üstüme giymek konusunda müthiş bir istek gelişiverdi. Önüme her çıktığında gözüm kalıyordu. Bende bu hafta zaten 36 tanecik olan motiflerle başladım. Bugün de kolları tamamlarsam bitiyor, o kadar hızlı örülen bir hırka. Bu kadar kısa olsun mu? ön kısmına birkaç sıra ekleyeyim mi? henüz karar vermedim. Üzerinde illa ki oynayıp birşeyler değiştireceğimdir, genelde öyle olur ama bilmiyorum. 

Bu ise yorumsuz…

 "İnsanı en çok yaralayan şey fiziksel acı değil, haksızlığın, mantıksızlığın verdiği ruhsal ısrıraptır." Psikiyatrist Viktor Franki