4 Ekim 2020

Sardunyalar son günlerini yaşıyorlar. Havaların soğumasını bu yıl pek istemiyorum. Eskiden soğuğu da özlerdim. Bu yıl hiç özlemedim.

Ah el işleri çok uzun zaman oldu ipcilere uğramayalı. Sanki örecekmiş veya örüyormuş gibi gitme ihtiyacı duyuyorum, olan ipler aynen duruyorlar sepet sepet, alışkanlık sanırım. Seviyordum oraları görmeyi, bir kitabevine uğramayı, erken vakit sokaklar tenha iken dolanmayı. Haziran'ın başında vaka sayıları düşüşe geçtiğinde birkaç kez gitmiş hasret gidermiştim. İlerleyen vakitte ve şimdi ortaya çıkan yeni gelişmeler sonucunda bilemiyorum..

İşte o gidişlerde kumaş almıştım bolca, Temmuz ayı olabilir emin değilim bir gün kolları sıvadım bunları kocaman bir örtü yapmak üzere oturdum makina başına. Ebat büyük olunca öyle masa falan kesmedi tabi serdim yere, adeta yuvarlana yuvarlana kesip birleştirdiğim örtü çalışmaları sonrası otur-kalk sporu yüzünden iki gün tutuldu bacaklarım. Ama değdi, kareleri önceki çalışmalarda da tam oturtamadığım için, bir de kalan farklı ebat parçaları da kullanmak istediğim için gelişine birleştirdim. Ortaya gerçekten bol yamalı bir örtü çıktı. Sonuç, sevdiğim kumaşlardan yumuşacık ve çok renkli  kocaman bir örtü. Şu oylanma işlerini çabuk bitirmemem, uzatmayı öğrenmem lazım.

Şu ara azıcık abur cubura sarmış olabilirim. Kendime inanamıyorum va hatta şiddetle kınıyorum ama yine de yapıyorum. Şu ara demet demet maydonoz ve susam da favorim. Neyse ki henüz onlarla ilgili olumsuz birşey yok abur cuburlar kadar çünkü resmen tiryakisi oldum onların.