21 Mart 2020

İçten içe bir çiçek açasımız, tüm kabusları unutasımız var. Özellikle havaların tekrar ısınmasıyla bu his tavan yapacak gibi bende. Bugün itibariyle bahar resmen başladı. Yarın 17 derece olacak diyor hava durumu. 

Evdeki elişisel faaliyetler tam gaz devam. Yarım işler bitiyor, bazı işlerdeki tıkanıklıklar devam ediyor. Akışına bıraktım. Zaten sürekli evde isen bitip tükenmeyen bir çemberin içinde koşup duran bir hamster gibi hissediyorum. Bitmeyen ev-işi-yemek-bulaşık-çamaşır-ütü yapmışlar, bunların çemberinden kolaysa çık. Önceden umursamayıp atıyomuşum kendimi dışarı o döngüye girmiyormuşum meğer. Olsun, insanın herşeyi deneyimlemesi gerek, keşke sebep bu olmasaydı.

Üzüm sümbüllerim iki günlük karlı kışın dönmesiyle boyun bükmüşlerdi, derhal içeri aldım öptüm okşadım suladım kurtardık sanki, bugün hava iyi tekrar dışarı aldım.Yalnız yağan kar kış ayında bile bu  kadar yağmamıştı. Mart şaşırttı yine.

Yarın tatlı kuzumun doğum günü. Annesinin mütevazı el emeği pastası ile izole bir kutlama yapacağız. Yine yılların nasıl hızlı geçtiğinden başlayıp bugünlere gelişimiz, anılar, anılar... derken hem gözlerimiz dolacak hemde çılgınca eğlenip pastaya yumulacağız.

Mutfak da geçen zamanlara bayıldığımı ne kadar çok sevdiğimi bilenler bilir, yine bir mutfak mesaisinde aklımdaydı haydi deneyeyim dediğim içli köfte denemem çok da beklediğim gibi olmadı, belki de kızartmalıydım, neyse denemiş oldum.

Geçtiğimiz gün sandığımı açtım. Bir yığın dantel bohçaları içinden bişeyler seçtim. Ama hala bir örtü yapamadım. Şimdilik evirip çevirip duruyorum gözüme hoş gelen bir duruş olmadı. Sonra yemenilere el attım. Kendime birkaç oyalı yemeni çıkardım şal yapmak için. Aşağıdaki o kadar eski ki ta çocukluğumda sandık açtığımızda alır bakardım o kadar yani. Baktım ele alınca dağılmıyor, kullanacağım. İğne oyalı falan ama en çok rengine bayıldım.

Bahar geldi, sağlıklı ve güzel günlerde bir an önce gelir umarım...