10 Eylül 2018

Sevdiğim bir fotoğraf. Taş değirmenin penceresinden. Bu görüntü burada gördüğümün dışında  da birşeyler anlatıyor sanırım. Huzur, sakinlik, sessizlik...
Sonbaharın tadına doyulmaz doğa gezintilerine henüz başlayamadım. Aslında fırsat buldukça çıkıp yürümek istesem de şu ara isteğimin tam tersi eve tıkılıp kaldım. Benim kontrolüm dışında gibi bazı şeyler, bende takılıp peşi sıra sürükleniyorum. 
Evdeysek boş durmuyoruz tabi. Bu bendeki bir çanta-cüzdan takıntısı olabilir. Birşey yapmak istiyorsam hemen onlara dönüşüveriyor. Bir ara da örgü yastık da böyle bir durum sözkonusuydu, geçti. Muhtemelen bu da geçecektir. Evet kendime yuvarlak bir çanta ördüm. Bu yıl fazlasıyla dikkatimi çekmiş, yaz başında mini bir çapraz çanta şeklinde bir denemem olmuştu, daha sonra da böyle büyükçe olanı ağır basınca örmeden edemedim.  İpim Kartopu cotton mix.

5 yorum:

  1. Harikaa... Ellerine sağlık...

    YanıtlaSil
  2. Ben hala minik bir portföy örmeyi bile beceremedim, başlayalı çok oldu halbuki :/
    Hamarat hatun, ellerine sağlık ♥
    Nacizane olarak çantayı görünce nedense rengarenk bir püskül canlandı gözümde sapına takılmış ;)

    Öpüyroum seni..

    YanıtlaSil
  3. Şebnemcim çok da isabetli canlanmış, kesinlikle takacağım püskül sade olduğu için ona renk katacaktır, çok teşekkür ederim, çalışan anne- çalışan kadın olarak portföyün bitmemesi çok normal, öperim bende ;)

    YanıtlaSil
  4. Çantan nefis nefis
    Hünerli arkadaşım ellerine sağlık

    YanıtlaSil

Söz uçar, yazı kalır...