Kaybettiğim ilhamı hala bekliyorum, gerçi gelse de ne ara yaparım hiç bilmiyorum. Geçtiğimiz gün dikiş kursu için aldığım kumaşları buldum. Bir ara pijama dikmeyi çok seviyordum ondan sebep bir kuzuya birde babacığa göre kumaş almışım takım olsunlar Pazar günleri giyip evde hoş bir pazar konsepti oluştursunlar diye, kazayağı desenlerim, kırmızılarım vs derken aslında biraz düşünülse güzel işler ve meşguliyetler çıkacak.
Geçtiğimiz postta yastık yapmak istiyorum demiştim öylece sözde kaldı, yarım örnekler de sehpada, hala harekete geçemedim. Gez-toz çemberi içindeyim, evimde kalıpta diğer işlerime adapte olamadım hala. Galiba kurs bitene kadar da böyle gidecek.
Birtek elişinde tembellik ediyorum sanmayın, haftasonundan beri aklımda haşhaşlı mayalı çörek var ama mutfağa giremedim hala.
bazen insanda böyle adaptasyon zorluğu oluyor.her iş yarım kalabliyor..ama dinlenme ya da kısa molalar gerekli ama dimi:)kolay gelsin. sevgiler
YanıtlaSilOluyor böyle zaman zaman, bir şeyler yarım kalıyor, bekliyor sonra bir gayret bitiriliyor işler:)
YanıtlaSilsormayın ben de durdum kaldım.bloga yazmak,yorum yapmak,ev işi vs.hiç bir şey gelmiyor içimden ...neden böyle oldum bilmiyorum ama geçsin bir an önce inşallah...
YanıtlaSilmormenekşeler; Kesinlikle, bir ara molasız yaşam şeklini benimsemiştim aslında şimdi normali belki ama niye öyle değilim yapıyorum böyle zamanlarda illaki :)
YanıtlaSilFadiş; Benim hiç beklemeye tahammülüm yok ama iş yapmaya gücümde yok tuhaf bişeyim yani, ama ne zaman yapamıyorum sedem sonrasında hemen birşeyler yapıyorum o yüzden dırdır etmeden duramıyorum :)
bizden; Geçiyor bakın benim ki geçti bile, sizinkide çabucak biter umarım,oluyor bazen :)