Bir parantez

Yaz sezonunun bitip nihayet sevdiğimiz tek tük dizinin de ekranlara dönmeye başlaması sevindirici. Mümkün olduğunca tv'nin az açılmasına özen göstersem de söz konusu favorilerim olunca bu kuralı bozuyorum. Bu dizide ve karakterde ne var ki böylesine sürüklüyor bizi peşinden, deliliği mi, zaman zaman içimizden geçse de dışa vuramadığımız sayıp sövmesimi, yaşadığı acılar mı? ya da hakedenlerin suratına yapıştırdığı sorgu odası tekmeleri mi. Bilmiyorum işte ben seviyorum. Diğer yeni başlayan polisiyelerin, yeni evde fav listesine dahil olan belgesel kanallarıyla beraber bizim ekran epey şenlendi.

Şu ara radyoda bulduğumuz trt kanalı ile radyo dinlemek daha bir keyifli hale geldi bende. İlkokula giderken her sabah açılırdı radyo evimizde ve orada dinlediğim türküleri ve müzikleri duymak çok hoşuma gidiyor o günlere gidiyorum, Çınar'da da bende olduğu gibi kulağında kalacak bir radyo anısı ve popülerin dışında başka müzikler de olsun istiyorum. Zaten geçen yıl ki seğmen gösterisinden beri ara ara dinliyoruz kendisinden "emmişim de gümüşüm.... " şeklinde birşeyler. Radyo da müzikler çok hoş sadece bazen spikerler o kadar incelip bükülüyorlar ki, kurulan cümlelerle ortaya tuhaf  hatta komik sunumlar çıkıyor keşke çalan müzikler gibi daha doğal olabilseler tek handikapı bu :)  (fotoğraf internetten alıntıdır)