4 Ekim 2011

Sonbahar kendini iyice hissettirmeye başladı, şikayetçi değilim aslında hatta seviyorum bu serin zamanları, hırkalara bürünüp ısınmayı. Kuzuyla bu hafta mutlaka yapraklarla dolu mekanlar bulup keyfini çıkarıcaz biraz, bunun için en güzel mekan Kumrular ve ona paralel sokaklardır bana göre, yaşanan tatsız olaydan sonra ne Kızılay'a ne de o sokağa gidesim var. Sokakları yaprakla kaplı olduğu zaman muhteşem bir görüntü oluyordu eskiden, uzun süredir gitmedim kendimde o cesareti bulursam ve gidersem, değişmemiştir umarım.
Yaptığım çekilişlerle ilgili çok güzel geridönüşler alıyorum. Bu beni çok mutlu ediyor, okuduğum her yoruma gönderebilmek istiyorum aslında, önümüzün kış olduğunu düşünerek birtakım yeni hazırlıklar içindeyim. Sizi saracak kadar büyük olmasa da koltuğunuza serip evdeki havayı ısıtabileceğiniz granny örtüler var aklımda. Devam ettirebildiğim sürece her ay yapmayı istiyorum. Her defasında katılan ve ilgi gösteren herkese çok teşekkür ederim.
Zaman zaman blogla ilgili umutsuzluğa kapılıp, ben boşuna yazıyorum galiba deyip, bloğumuzu duyan, okuyan veya haberdar olanlardan şüpheye düşsemde aslında öyle olmadığını, sessizce takipte olup, okuyan ve en beklenmedik anda biz buradayız diyerek beni şaşırtan herkese ayrıca teşekkür etmek istiyorum. Bana yazmamı, yaptıklarıma devam etmemi, yeni işler bulmamı ve hayallerimin peşinden koşarken bunları paylaşmama neden olan herkese teşekkürler.

24 yorum:

  1. Sonbahar... Çok severim, çok severdim Moskova'dayken. Sevilmeyecek gbi de değildi hani. Sürekli bir yağlıboya tablonun içinde gibi hissettirir insana kendini.O ağaçlar, yapraklar, renkler. Ben Ankara'ya alışabilecek miyim?

    Hiç merak etme mutlaka okunuyor,izleniyorsun, bu güzelliklerle takip edilememen mümkün değil. Bir hırkaya sarınıp uzanasım geldi koltuğa :)

    YanıtlaSil
  2. Ben okuyan ama ses veremeyen gruptanım mesela ;) Paylaşımlara devam, sevgiler...

    YanıtlaSil
  3. tarchin; Artık sürekli Ankara'damı olacaksınız? biraz zaman alsada alışıyor insan, nelere alışmadık ki, ama bence en önemlisi burayı sevdirecek herhangi bir meşgale bulmak. Teşekkür ederim, bazen kalabalıklar içinde yalnız oluyor insan, olmadığını bilmekse güzel :)

    Ayşe; Varsın sessiz olsun oradaysanız yeter, teşekkrüler :)

    YanıtlaSil
  4. devam et bence yaz yaptıklarını göster paylaş hünerlerini...herkes faydalansın..

    YanıtlaSil
  5. ben de hepsine ayrı ayrı yorum yazamasam da her yazıyı takip ediyorum mutlaka. insan bilmek istiyo aslında haklısın ama biz buralardayız:)

    YanıtlaSil
  6. bir üstteki yorumu diğer hesabımdan gönderdim sanırım, gönderince farkettim:)

    YanıtlaSil
  7. Teşekkür ederim Seldacım :)

    YanıtlaSil
  8. Her yoruma dönmek çok kolay olmuyor bazen.
    Sizin kuşun dediği gibi"follow your dreams"

    YanıtlaSil
  9. Semi'nin mutlu elleri; Evet, aynen..

    YanıtlaSil
  10. Ben blogcu olmadan da seni izliyordum Derya.Tarzını, yaptıklarını çok beğeniyorum. Hepimiz hayatımızda çeşitli zorluklar yaşıyoruz.Bunlar bloğumuza da yansıyor.Hobilerimiz ve hayallerimiz burada imdatımıza yetişiyor,olayları çok düşünerek abartmamızı engelliyor.Ayrıca düzenlediğin çekilişler içinde teşekkürler.İnsanın emeği olan bir şey en büyük hediye bence..

    YanıtlaSil
  11. You made very nice crochet works! We had very nice wheather within the last days, but now autumn is also coming to us. Best regards, PiPa

    YanıtlaSil
  12. DEVAM DEVAM ARKADAŞIM EL EMEĞİ HER ZAMAN GÜZEL VE İNSANI AYAKTA TUTAR BOL BOL YENİ FİKİRLER BEKLİYORUM BENDE İZMİRDEN AYNUR

    YanıtlaSil
  13. ben bugün geçtim kumrulardan, hala can sıkıcı bir görüntüsü var :( ben sizi biraz geç buldum ama çok sevdim, artık bırakmam ve hiç de öyle sessiz kalamam söyliym :))))

    YanıtlaSil
  14. çok nadir yorum yazıyorum ama hergün okuyorum seni.renk renk el işlerini görmek hoşuma gidiyor:)

    YanıtlaSil
  15. ben her daim kuzuyu seven, annesinin de hayallerine en kısa zamanda kavuşmasını dileyenlerdenim...

    ses vermek istedim yalnızca... :)

    YanıtlaSil
  16. Ya üşengeçlikten ya da ertelemekten oluyor sessiz kalışım.her yazını okuyorum,arada sinyallerini verdiğin huzursuzlukların için dua ediyorum,gerçekte hiç görmedim ama fotolardan tanıyıp sevdiğim çınar için iyi şeyler temenni ediyorum,el emeklerine bayılıyorum,sürekli sürekli sürekli üretip durmana daha da çok bayılıyorum,hergün yeni birşey yazdın mı,bugün mutlu musun diye bakıyorum...
    Sessiz kalıyorum ama seni tanıyabildiğim kadar seviyorum.
    yazmaya devam et...

    YanıtlaSil
  17. Nazan; Teşekkür ederim, artık yaşanan olumsuzlukları biraz daha başka açılardan dalgaya alarak bakmaya çalışıyor minumum seviyede yansıtıyorum, hayat zaten zor, pozitif olalım ki hepimiz etkilenelim değil mi? Çok teşekkürler yazdıklarınız için :)

    Pipa; Fall comes to Turkey, and hopefully you'll see a very beautiful, hand-weaves favorite Syndicate my Blog for reading and thank you very much, loves..

    Aynur; Teşekkürler...evet devam.

    anne kaleminden; Teşekkür ederim, aynı hisleri paylaşıyoruz :)

    Başak; Buradaymışsınız bilmek yeter artık bana yazmasanızda teşekkürler.. :)

    ruşen; Çok teşekkürler, dileğiniz hepimiz için geçerli olsun, sağolun, sesinizi duydum ve mutlu oldum inanın :)

    kpsszede; Çok teşekkür ederim, yazdıklarınızı okuyunca çok duygulandım, bu şekilde düşündüğünüz için bilmiyorum ne desem ama çok mutlu oldum, iyiki varsınız :)

    YanıtlaSil
  18. bende her yazınızı okuyorum hatta sabah ofise geldiğimde ilk yaptığım şeylerden birisi bu..ama bende sessiz takipçinizim. devam diyorum çünkü ben size çok alıştım ve yazılarınızada yaptıklarınıza da bayılıyorum.. sevgiler..

    YanıtlaSil
  19. şükü; Teşekkür ederim, öğrendim mutlu oldum bugün, ister sesli ister sessiz nasıl isterseniz :)

    YanıtlaSil
  20. benim içinde aynı akşam eve geldiğimde mutlaka derya ne yapmış diye bakarım bende bir battaniye hastası olarak gıpta ile bakarım hatta yazılarında kendimi bulurum hem paylaşımların hemde hayata karşı duruşunu çok beğeniyorum gerçekten sevgiler

    YanıtlaSil
  21. perice hayaller; Çok sağolun hatta eksik olmayın demem gerek belki de, teşekkür ederim.. sevgilerimle

    YanıtlaSil
  22. Çok okunması ne kadar önemlidir gerçekten bilmiyorum ama sadece yazabiliyor olmak bile insana çok iyi geliyordur eminim..ben mesala sessiz takipçiyim,hergün mutlaka yeni birşey varmı diye bakıyorum.sizin takip ettiğiniz blogları da ekledim.country tarzı denen şeyi gerçekten yaşayan insanların evlerini sizin sayenizde tanıdım..ufkum açıldı desem abartmış olmam..özellikle sizin fotolar içimi açıyor ve günüm güzel başlıyor..çünkü hepsinde "sıcak yuva" ve "mutlu ev halleri" var.benim gibi ev manyağı biri hergün işyerinden bu resimlere bakarak ev-çocuk-yuva hasretini gideriyor. evde ilgi isteyen bir çocukla beraber bu kadar ürün çıkartmak beni zaten aşar hatta bazen düşünüyorum çınarı yarım gün anaokuluna verseniz acaba günde 3-4 post okurmuyuz ....hem birbiriniz özlemiş olursunuz hem de siz bir nefes alırsınız..
    sevgiler
    ebru bulut

    YanıtlaSil
  23. Ebru; Yazmak çok keyifli, bişeyler anlatmak paylaşmak ama okunduğunu bilmek de onun meyvesi gibi. Bazen çok çabalayıp boşa kürek çekiyor olmak çok üzücü, ama anlattığım paylaştığım şeylerin okunup, sevilmesi ve faydalanılması anlatılamaz bir geridönüş.Hakkımda yazdığınız satırlarda çok güzeldi, çok teşekkür ederim. Arasıra bunalsam da ağırlıklı olarak güzel bulduğum veya beğendiğim şeyleri hoş görünecek şekilde sunuyorum. Pozitif olmaya çalışıp aynı enerjiyi okuyanlara da göndermek istiyorum, kuzu aslıdna başlıbaşına bir uğraş ama ben kendime ve sevdiğim şeylere vakit ayırmak da istediğim için biraz koşturmacalı biraz zorlayıcı olsa da onunla beraber yapıyorum birşeyler, bu arada nefes alıyorum diyebilirim, seneye anaokuluna başlayacak o zaman hayalimdeki kursa gitme ve yaptıklarımı bir adım daha öteye götürme hayallerim var, o zamanlarda da görüşmek dileğiyle, sevgiler :)

    YanıtlaSil

Söz uçar, yazı kalır...