22 Şubat 2011

İçime kaçan hamarat örgücü bu günlerde yine çok aktif. Bazen tam artık tamam galiba bu işten sıkılmaya başladım ve sonlarına geliyorum derken, hoop en başa dönmek. Salonda alttaki örgüyü örüyorum, hatta motifleri eklemeden ipleriyle bekletip, zaman kaybetmeden, birini örüp hemen diğerine geçiyorum. Dikiş odasında da diğer örgülerim beni bekliyor, onları örüyorum.
Sıkılabilirim diye öylesine salla pati başladığım renkli kareler, keyifle devam ediyor, hemde büyük ebatta olacak şekilde, büyük dediysemde tek kişilik ölçülerde.
Bu örgü trafiği bazen beni yorunca, öğlen uykusuna yatıyoruz birlikte kuzumla, özellikle bu iki gün peşpeşe olursa hemen alışıveriyor ve ben onunla beraber uyumadığımda, yatırsam da bakıyorum kalkmış, dolanıyor bizimki, sessiz sessiz. Bugün de yine aynı şey, bu sefer erken yakalıyorum bana birde Poko'yu taklit ediyor, mutsuzmuş, Poko maymununu bu kuzusunu başına koyup, sinirli ve üzgün olduğunu gösteriyormuş. Ne çok şey yaşanıyor böyle, gülmemek için kendimi zor tutuyorum, hepsini videolamak, fotolamak ve beynime kazımak, unutmamak istiyorum.

2 yorum:

  1. 2. fotoğraftaki ne hoş görünüyor:)

    YanıtlaSil
  2. Ya benimde içime kaçmış bir örgü canavarı var..Sürekli örme arzusu!!!
    Ne olacak böyle:)))

    YanıtlaSil

Söz uçar, yazı kalır...