1 Temmuz 2020

Geçen gün bahçeye çıktık ne görelim bizim kız kapkara yatıyor, yüzü gözü yok görünmüyor hiçbirşey. Neyse ki bir ara esnedi de çıktı ortaya ağzı. Sıcaktan bezmiş kendini nereye atacağını bilemiyordu sanki, siyah olması ve vücudunun güneş ışıklarını adeta emmesi de ayrı talihsizlik yaz için. Birkaç tane su dolu kap yaptık artık zamanı.

Uzun süredir el işine tövbe etmişken kısa bir hasret giderme yaşadık geçen gün. Daha önce örmüştüm bu dantel örtüden, aynısından bir tane daha yapıp yatak kenarında ki komodinlere örtü yaptım. 

İki Şehrin hikayesi kitabı resmen sürünmeye başladı elimde. Bazen başlangıçta ısınamayıp bir müddet sonra tekrar ele aldığımda okuyup gittiğim kitaplar oldu ama bu defa sökmedi aynı taktik.

Ne zaman yürüyüşe çıksam her yer fatmagüllerle dolu, bu yıl daha çok açtılar sanki. Yürüyüşlerde bir dikkat çekici şey de sağa sola atılmış maskeler, plastik eldivenler hatta geçen gün beyaz tulumlardan da gördüm. Yuh artık. Bir insan ağzından çıkarıp nasıl atar sokağa, caddeye maskeyi bilmiyorum yani ben anlayamıyorum. Her çıkışta beni en çok kızdıran şey bu. Epey sonrasında yani biterse bu pandemik durum bu seferde bu atıklara yönelik kirlilik sorunu yaşanmaz umarım. Yere değil çöpe atmaksa üzülerek görüyorum ki, daha epey yol kat edilmesi gerek gibi.