Kendime boş vakitlerimi dolduracak birkaç iş bulmuş durumdayım fakat bu işlere bir türlü adapte olamıyorum. Vakit yaratıp, örmek isteyerek henüz elişimle buluşmuş değiliz. Fazlaca açmışım arayı, yapılacak edilecek iş bitmez ama ben kendiminkine biryerde noktayı koymuşum anlaşılan.
Arada birşeyler düşünüp başlıyorum, belki daha sonra elbet birşeylere yarayacak ama şimdilik başlayıp başlayıp bırakıyorum. Bu da böyle bir süreç demek ki diyerek geçiyorum. Şimdilik gözlemdeyim, blog listemdeki yerli-yabancı tüm çalışkan hanımların güzel elişlerini izleyip bakmak şu ara en büyük keyfim.
Sonbahar birşeylerin sonu, şimdilik yokolup gitmesi, ister istemez insan hallerinide etkiliyor sanki, sonbaharda hüzün vardır ya, şimdiye kadar o kadar hissetmemiş hatta anlamsız gelmiş olan bu tabir şimdilerde kemiklerime kadar hissettiğim birşey oldu. Yaş durmuyor ilerliyor, hergün birşeyler öğreniyoruz, güngeçtikçe dünyanın gözümdeki görünüşü giderek değişiyor. Herşey bunca değişim içindeyken neden kendime şaşırıyorum ki?
Güller çok tatlı olmuş. Yapmak çok uğraştırıcı olsa gerek
YanıtlaSil