Post bombardımanı

Aradaki boşluğu kapatmak lazım tabi, hergün yazardım önceden. Yukarıdaki sevimliler bahçemizin misafirleriydi. Bir süre önce yavrular kayboldu malesef. Buna başta Çınar olmak üzere hepimiz çok üzüldük annesi hergün sabah akşam gelip aradı yavrularını o seslenmelerini duydukça içim parçalandı, yavrular inşallah iyi bir yerdelerdir diye ummaktan başka birşey gelmedi elimizden, etrafta çok aradık ama bulamadık.
Çınar apartman dairesinde geçirdiği günlerin acısını çıkarırcasına burada ağaçların tepesinde, topraklara bulanarak, meyve toplayarak, kapıdan kafasını uzatınca bir arkadaşıyla karşılaşıp derhal oynamaya başlayarak çıkarıyor. Buna o memnun olduğu kadar ben çok daha memnunum keşke çok daha önce yapabilseydik diyorum.
Şimdilerde gözdemiz bu yaramaz. Bir şirketin kapısı önünde gördük gördüğümüz andan itibaren aşık olduk diyebiliriz. Ben hayvanları severim ama hemen okşayıp kucaklayıp kaynaşamam ama bu yaramazda kendiliğinden gelişti okşamadan kucaklamadan edemedim. Şimdi Çınar illaki böyle bir yavru isterim diye tutturdu destekçisi benim belki ondan daha çok istiyorum bakalım..

5 yorum:

  1. oh ne güzel kapatalım arayı :)) ankara da kurtarılmış bölge mi buldunuz naptınız derya cım:))) nereler buralar :)

    YanıtlaSil
  2. hoş geldiniz.Ankara 'da böyle huzurlu evler,bahçeler kalmış ha ne güzel.

    YanıtlaSil
  3. Kuzu için yeni ev çok iyi olmuş, arkadaşlı, kedili-köpekli, ağaçlı topraklı...Geç de olsa bunlara kavuştuğu için şanslı, çok sevindim sizin için:)

    YanıtlaSil
  4. Her yer gibi burada ufaktan bahçelerin yok edilip apartman dairelerine dönüşmeye başladığı bir yer oluyor ama biz son kalanlardan bizim gibi düşünen ve vazgeçmeyen biryer bulduk çok şükür :)

    güler; Belki bir süre daha ama sonrasını kestiremiyorum.

    Teşekkür ederim Kitanacım :)

    Sorma semicim o anne gelip seslenmiyor mu içim parçalanıyor, aradık birde kaç sokak aradım yoklar :(

    YanıtlaSil

Söz uçar, yazı kalır...