26 Eylül 2012

Güne başlangıcımı ikisi de bol köpüklü olmak üzere ya Türk kahvesi ya da latte ile yapmaya çok alıştım. Sonradan edindiğim hayata geçirip bir de alışkanlık olan birşey benim için kahve. Bir-iki yıl öncesinde hiç aramaz teklif edildiğinde asla tercih etmezdim. İnsanın zamanla değişip sevmem dediği şeylere karşı nasıl tam tersi bir tavır edinebileceğini görmek şaşırtıcı hatta biraz korkutucu bunu kahve dışında başka şeylerde düşününce :)

Bu yıl kaneviçe işlemeleri çok kullanır oldum. Bu da bizim ailemizden gelen eski bir işleme sanırım havlu olarak kullanılırmış eskiden. Yeni evde kullanılmak üzere ablamın hediyesi. Bir ara kıyamadım gibi oldu sonra sandık da çürüyeceğine gözümün önünde olsun her mutfağa girişte gözümde gönlüm de şenlensin dedim. Şimdi geçtiğimiz yıl Ayvalıktan aldığım kaneviçe uzun yastığı sandığımın üzerine göre bir örtü haline getirme planlarım var.

Şu ara neden bir türlü sakin ve dingin günlere ulaşamıyorum diye düşünüyorum. Her gün inanılmaz bir koşturma ve telaşla geçiyor. Zaman su gibi, erkenden kalksam da gün yetmiyor. Şöyle bomboş kalıp elimi atacağım işlerimi kendimi saatlerce oyaladığım günleri özledim. Erken kalkmanın bir güzelliği de erkenden yatmak oluyor malesef. Gece yapılan işin yerini de tutan başka bir vakit yok sanki nasıl geçtiğini anlamadığım günler içinde kendime bir düzen tutturma çabası içindeyim hala. Tekrarlamadan geçemiyorum bu durumda gazeteden kestiğim yazıyı :)