8 Ağustos 2012

Bindik bir alamete gidiyoz kıyamete durumu söz konusudur şu ara derya'nın hayatında. Bastırılmış tüm endişe, korku, telaş, evham türevi ne varsa hepsi suyun üstüne çıkmış, sırayla sirayet etmekte. Aklı selim kalmak, mantıklı olmaya çalışmak, üstesinden gelebilmek kavramlarıysa itinayla çalışılıp ezber ettiklerimden. Neden yeni şeyler, yenilikler uzaktan çok çok güzel gelirken, kapıya dayanınca korkuturlar bir parça ya da ben mi öyleyim. Kendimle epey derinleştirdiğim bu mühim konular üzerine sürekli lagaluga yapmaktayım içten içe.

O yoğun konsantrem yerle bir olmuş durumda, elimi uzattığım hiçbir işten randıman alamıyorum. Kendimi de iyi biliyorum, meşgulse o kafa başka düşünür, eller başka çalışır, ortaya çıkanı da asla beğenmem. Ama meşgul olmaya ihtiyacım var, harekete geçmeksizin bekleme aşaması pek bir zor geçer bende. Neyse ki hayat asla sıkıcı olmuyor bu durumda, bazen inanılmaz verimle yapıp bitirdiğim işlere sonradan kendim de şaşıp kalırken bazen de böyle sanki o işleri yapan ben değilmişim gibi beceriksiz olduğum, neşem ve keyfim tavan yapmışken daha ne olduğunu anlamadan dibe vurmak derken epey adrenalinli geçiyor yani. Uç noktalarda dolanıp duruyorum, hayata, yaşamın normal gidişatına şaşırıyorum tuhaf bir gün bende tuhafım.
Yine bir uyarı yapsam mı diye geçiriyorum içimden, okuyanlardan bir kısım memnun olmuyor niye melankolik yazıyorsun diye, bir kısım beni herşeyimle kabul edip böyle postları da kabul ediyor. Sonra kızıyorum yine kendime başka düşünceleri önemseme sınırını iyi çizememişim demek ki bunu düşündüğüme göre diyerek.

Bugün tüm yeteneksizliğime ve daldan dala konan ruh halime rağmen, yat uyu, otur sıkıntıdan patla yerine resimdeki kalpli yastığı dikmeyi planlıyorum. İçimdeki raydan çıkmış birşeyleri yeniden yola koymak adına. Resim buradan.