Dikişler, biten işler vs.

Evde olmak her dakika başı birşeyler atıştırmak demek, ne kadar oyun oynuyormuş gibi görünse de altında sıkıldığına işaret eden şeyler bence bunlar. Bir apartman dairesine sıkışıp kaldığımıza en çok böyle zamanlarda  kahroluyorum zaten. Makarna kayıtsız şartsız çok sevdiği bir yiyecek, hala yemekler sandalyede oturarak değil dolaşarak ve hep anne sen yedirsene tavırları içinde geçiyor.

Ben kısa sürede uğraştığı her şeyden sıkılan kuzumla onu da dahil edebileceğim uğraşlar peşindeyim. Bu nedenle dün bir ara birşeyler boyayalım beraber dedik, evde de boyanacak bir şey bulmak zor oluyor artık malum bitirdim ne var ne yoksa. Sonra çay kutularımız çarptı gözüme biri Çınar'ın oldu biri benim. Benimki baykuşlu kutumun yanına arkadaş baykuşlu kalemliğe dönüştü.

Akşam örgüme birkaç sıra öreyim derken aklımdaki dikişleri bitirmeye karar verdim ve çıkardım dikiş makinemi. Önce bu yastığı diktim, tekstil kalemiyle çizdim sonra işledim. Artık kumaşlarım parça olarak küçük küçük kaldığı için çoğunu böyle iki renkli yapıyorum. Yastığın eksiği sadece kurdeleleri. Bu şekilde kapanma favorim şu ara.

İşlenen etamin için çok şey düşünüp hiçbirşey yapmadım dersem yeridir. En son böyle sade bıraktım, pek çok işte sonradan yaptıklarımı abartı ve gereksiz bulup değiştirdiğim oluyor, bu defa sade olup belki sonradan birşeyler eklerim. Arkası öndeki pembeye uygun renklerde farklı bir kumaşla ve yine kurdele ile kapanacak şekilde diktim. Burada da kurdeleler eksik yine.

Aklımdaki dikiş ve etamin işlerini sona erdirmenin rahatlığıyla artık sadece uzun zamandır elimde sürünen örgülerimle ilgilenmek istiyorum. Kendime ara ara yarattığım elişi maratonlarında bazen işler içinde boğulmak isterken bazen de böyle trafiği hafifletmek iyi geliyor. Hedef artık örgülerin bitmesi.