Ankara Kalesi

Uzun bir aradan sonra kuzuyla düştük yollara. Kısa da olsa onsuz günlerim, hemen alışmışım rahatlığa ve unutmuşum beraber birşeyler yapmanın ne denli kriz ve sinir harbiyle geçtiğini. Anlaşabilme sanatını sonuna kadar konuşturdum, orta çözümler bularak günü tamamladık. Sonuç dikenlerine rağmen keyifliydi.

Dün Ankara kazan bizler kepçeydik. Enerjimizin yettiği kadar gezip dolaştık bu sırada hoş süprizlerle de karşılaştık. Otlar içinde gözüme çarpınca çok şaşırdım o kadar sevimliydi ki, merakla etrafı gözleyip kulak kesilmiş sesleri dinliyordu. Nedir bilemedim mirkete çok benziyordu. Meraklanıp biraz daha yaklaşınca yuvasına dalıp gözden kayboldu.

5 yorum:

  1. ohh ana oğul gezmeli ankara günleri başladı ne güzel :)))

    YanıtlaSil
  2. Kuzucukla zor günler başladı demek, sabır diliyorum:)
    Gezerken rastladğınız hayvanı sanki Digiturk reklamlarında görmüştüm:)

    YanıtlaSil
  3. Nihancım resimlerde huzurlu ve keyifli saatlerden anlık kesitler var birde gerisi var ki birdaha seninle sokağa çıkmayacağım dedirten cinsten:)

    Kitana; Aminnnn... çok sbaır lazım çok.. evet şimdi sen söyleyince bende hatırladım çok tatlıydı ya :)

    YanıtlaSil
  4. Mirkete benziyor gerçekten:)Şanslısınız, doğal ortamda hayvan görünce ben de çok seviniyorum:)

    YanıtlaSil
  5. Bence bu bir gelincik, çok sevimli fakat çok kindar bir hayvandır bildiğim kadarıyla. Eğer onu kızdırırsanız intikamını alana kadar peşinizi bırakmaz derdi babaannem :)

    Zülal

    YanıtlaSil

Söz uçar, yazı kalır...