21 Haziran 2012

Kır çiçeklerimden dökülmeyenler ve böcüksüzler şeklinde ayrış ayrışa geri kalanlar..

Örgüyle bir parça soğuttum yine aramı. Gezmeyi seviyorum, hayalciyim balkonda oturup uzun uzun düşünmek keyif yapmak hoşuma gidiyor. Beni harekete geçiren kıvılcım sönük şu günlerde, iş anlamında aklıma ne gelirse, geliş hızında da vazgeçiyorum. Ev, düzenli olmam sayesinde pisliğini kamufle edebiliyor. Taşınma fikri ve isteği evde derinlemesine yapılacak her türlü temizlik vs. işten beni vazgeçiriyor.

Düşünmeye bolca vakit ayırınca kendime dair yanan ışıklar oluyor zaman zaman içimde, kimisi çabuk sönüyor, kimisi cansız yanıyor. Ama bugün bir adım attım sanki gerisi gelir de koşarım inşallah. Ruhumu ve kendimi bunaltmak, küçücük insanları kocaman yapmak, önemsiz pek çok şeyi hayati meselelermiş gibi ele almak gibi yaptığım fani yanlışlardan kurtulma adına üçüncü göz desem abartmış olurum belki en iyisi başka bir pencere açtım ve hep aynı yerden bakmaktan sıkıldım diyelim.

Ankara birkaç gündür bunaltıcı sıcaklarını azalttı sanki akşamları farkedilir bir rahatlama var. Bende rehavet havasından kurtulup ufak ufak beğenip dosyaları doldurduğum fikirleri hayata geçirmeye başlamak istiyorum.