13 Haziran 2012

Şu ara acaba buraya kadar mı diye düşünüyorum. Daha önce pek çok kere kendime sorup büyük bir hızla da yalanlamış biri olarak çok da güvenemiyorum. Bırakamayacağım kadar ilerletmiş ama şu saatten sonra da ite kaka haftada bir-iki sırayı geçemez hallerdeyim. Bugüne kadar hep bana sorulan "ne yapıyorsun bu kadar battaniyeyi" sorularını artık ben kendime sorar oldum.
Bazen birkaç motif yapıyorum sonuca ulaşmayan işler. Kafama göre takılıp, beni kendisine bağlamayan ve daldan dala atladığım işler peşindeyim. Yaşasın tembellik..
Havaların birden artan sıcaklıklarının da etkisi olsa gerek üzerimde, yılgınlık, bıkkınlık kısaca benlik haller çökmekte üzerime. Yaz gelince sürekli dürter durur beni tatil hayalleri, ta ki yola çıkana kadar her bunaldığımda kaçış yerim yaptığım planlardır. Kuzuyla başbaşayız, bazen çekilmez saatler bazen de onsuz birkaç dakika bile geçiremiyorum. Çok tuhaf bir çelişki ve çok garip bir gönül ilişkisi bu. Birdenbire sarmalayıp sarıp adeta yeniden içime koymak istercesine anlatılmaz bir sevgi ve şevkat ama an geldiğinde de fırlatıp atmak hatta gözüm görmesin dedirtecek kadar kızdıran şahıs. Annenin bulanık halleri elbette ilişkimizi etkiliyor zaman zaman istemesem de ama genelde o içime alıp sarıp sarmaladığım an ki hislerimi asla unutmamaya çalışıyorum. Kendimize güzel anlar yaratıp, iyi geçinmeye çalışıyoruz. Bazen ne kadar ne verebiliyor ve yapabiliyorum onun için diye oturup uzun uzun düşünüyorum işin içinden elbette çıkamıyorum.

9 yorum:

  1. Kafadaki soru işaretleri hiç bitmiyor Derya`cım. Neyi, ne kadar doğru yapıyoruz belli değil. Ve her şey kitaplarda yazdığı gibi de değil:)

    YanıtlaSil
  2. Ahh canım bu durumlar hiç bitmiyor ki. Hepimiz öyleyiz. Annelik hususunda bir şey diyemiyorum tabi anne olmadığım için ahkam kesmek istemem:) Ama yaşadığın sıkıntıları anlıyorum. Sen bu kadar battaniyeyi ne yapıyorsun diyenleri takmak boşveeer bu seni mutlu ediyor, yaratıyorsun bir sürü güzellik rengarenk, canın nasıl istiyorsa öyle yap. Keşke ben de yapabilsem. İç sıkıntısını yaşamak gerekiyor, atmaya atlatmaya çalıştıkça daha çok üzerine geliyor bazen insanın. O yüzden yaşamak ve bitirmek gerekiyor. Ne zaman ben sıkıntı yaşasam öyle oluyor çünkü. Sıkıntılı olduğumda sıkıntılıyım diyorum üzülüyorum ağlıyorum isyan ediyorum yani üzüntümü yaşıyorum ve sonra bitiyor, kendiliğinden bir de bakıyorum düze çıkıyorum. Ama yok düzelmem lazım, iyi olmalıyım niye böyleyim falan deyince daha beter oluyorum:)Hayat böyle bir şey işte. Bu arada ben senin bu rengarenk yünlerine, renkli hayatına, tığlarına, motiflerine, çiçek çiçek desenlerine bayılıyorum, beni de mutlu ediyorsun bilmeden:) Ahh o yünlerden burada bende de olsa keşke, bu sıra çok hevesim var yapmaya ama yünüm yok ne acı:) İşte görüyorsun herşey için şükretmek lazım heehe bir yün için bile:) Ayy buradaki yünleri görsen şaşırırsın pek çirkinler, zayıflar hemen kopuyorlar ve renkten yoksunlar, saçma sapanlar işte. Bir de bizim yün satan dükkanları falan düşün tanrım ne çeşit ne renk içinden çıkamıyor insan hepsini alası geliyor öyle değil mi? Oralarda kendimi kaybetmek istiyorum:) Çok öpüyorum seni canım. Hislerin sonunda düzelecek, tatil ve güzel hayallerle devam edeceksin, kuzucuğun da yanında mutlu mesut geçecek zamanlarınız. Sevgiler benden..

    YanıtlaSil
  3. Derya, bıktığın anda battaniyene talibim, aklında olsun.
    ikincisi çok tatlı oğlun var maşallah. ben gibi ugrasıp duruyorsun, her anımız mutlu gecsin istiyoruz cocuklarımızla. İşten eve gelince popom yer gormeden parka gidiyoruz kum oynamaya, kaydıraklara. senden kopya cekiyorum evde yaptıgınız aktiviteleri. : )

    YanıtlaSil
  4. Merhaba...
    Bloglari dolasirken blogunu kesfettim....
    cok hosuma gitti ve izlemeye aldim
    sende buyur gel cok sevinirim :-))

    sevgiler...

    YanıtlaSil
  5. Ha ha ha, benim kafamin ici resimlenmis gibi...hele ki yazdiklarin!!! Nasil rahatlatici insanin yalniz olmadigini bilmek:) Yalniz degilsin arkadasim... Cok büyük bir klubüz biz!

    YanıtlaSil
  6. Belki böyle bir bilgi keyfi tekrar yerine getirir diye ekliyorum :)
    http://howaboutorange.blogspot.nl/2012/06/sewing-book-happy-home.html

    YanıtlaSil
  7. semi; Kesinlikle kitaplardaki gibi degil ne zaman bunalsam illaki kuzuyu da ele alirim bazen imkansizi isterim ara ara olur hep :)

    Tuğbacım, çok güzel demişsin, kesinlikle yaşamak gerekiyor, hemde dibine kadar. Ben depresyona bir adım bunalımla ise bitişik yaşıyorum adeta, bir süre böyle sonra geçip gidiyor, sağol canım satırlarını okuyunca çok daha iyi hissettim kendimi, öpüyorum seni :)

    alişnur; Tamam aklımda :) evet çok iyi anlıyorum fedakar anneler, hep en iyisini yapma çabasındayız..

    yemekheyecanı; Teşekkür ederim :)

    Nalan; Evet yalnız değiliz :) link için teşekkürler :)

    YanıtlaSil
  8. harika görseller, ellerine sağlık, o battaniyeden bir tanede bende yarım var, oğluma hamileyken başlamıştımip bitti kaybettim derken bir türlü tamamlayamadım :(
    görünce sende, içim cızz etti

    sevgiler

    YanıtlaSil
  9. darkolivee; Teşekkür ederim, battaniyeye üzüldüm biraz benzer bir iple yine de tamamlanır bence isterseniz..

    YanıtlaSil

Söz uçar, yazı kalır...