9 Şubat 2012

TRT'deki "Seksenler" dizisini izlediniz mi? nasıl buldunuz bilmiyorum. Beni hem mutlu eden hemde birparça hüzünlendiren bir dizi. Aslında seksenlerde ben çocuktum, öyle olmasına rağmen, eskiye özlem duyan, antikacılardan, tarihi mekanlardan kopamayan biri olarak her bölümde eskilerden bir tat, bir koku bi birşey buluyorum ben. Duvardaki arap kadın ve adam figürü bizdede vardı, şimdi yanıp tutuşuyorum neden onlar bugüne kalmadı da attık diye. Ne çok şey var çarçabuk harcanıp, yok olan, kalan bir-iki anı ve eşya ise benim için değer biçilemez birer hazine. Zevkler ve renkler meselesi tabi ama hala izlemediyseniz ve merak ettiyseniz Salı TRT1 19:50'de.
Sürpriz battaniye de o kadar çok ör-sök ve dene yaptım ki son olarak ve tabi umuyorum ki beğeneceğim renk ve modelde karar kıldım. Battaniye ile ilgili görüp görülebilecek ilk ve son fotoğraf budur. Dikişte tıkanıp kaldım çünkü kumaş yok, bazen çıldıracak gibi oluyorum. Herşey o kadar ağır ve yavaş ilerliyor ki, dışarı çıkabilmek, çıksan bile istediğin yere gidebilmek bazen aşılması çok zor etaplar oluyor benim için. Hava şartları iyi olsa, biz hasta oluyoruz, biz iyi hava iyi bu sefer kuzuyu ikna edemiyorum. Eskisi gibi değil, eskiden nereye sürüklesem oraya gelirdi, bir şekilde onun gönlünü de yapardım şimdi inatçılık edip istemiyorum deyince çaresiz kalıyorum. 1 Mart itibariyle kreş deneyimini yaşayacağız, gittik, gördük yaşamadan bilinmez ancak bana ilk intiba olarak iyi geldi, yarım günle başlayıp, memnun kalırsak uzatacağız. Ben de yaklaşık beş yıldır ilk defa, beş yıl öncesinde olduğum duruma döneceğim.