1 Mart 2012

Dün aklımda sürekli acaba ne yapsak da yesek? sorusu vardı. Neyse ki bir şey yapmadım. Bezginlik ve tembelliğin tavan yaptığına bir tek burada sevindim sanırım. Kalkıp birşey pişirmeye, hazır alayım desem bu karlı havada sokağa çıkmaya üşendim. Allahtan elimin altında hurmalarım vardı, hamur işi olmaksızın atlatıldı.

Malzemelerim çok azalmış, hem çeşit hemde renk olarak. Kendime yeter artık kalk silkelen şöyle bir desem de sözden öteye geçemedim. Craft heyecanlarım bitti mi, tekrar heves ve istekle bir şeyler yapmaya ne zaman başlayacağım diye soruyorum kendime. Meğer ne güzel oyalıyormuşum kendimi. Bitti yani hiç birşey yok aklımda, nedir bu dibe vuruşlar anlamadım, bir ruhsal bir hobisel, dönüşüm muhteşem olsa bari.

Bu sefer daha mı uzun sürdü bana mı öyle geliyor, hep birşeyler uydurur bir köşesinden başlardım. Endişeliyim blogdaşlar, değişmeyi kendimi değiştirmeyi severim ama bu yönde değişmeyi istemem. Ben yine abuk subuk da olsa birşeyler üreteyim, beğenilen şeyleri, beğenenlerle buluşturayım, işte bu benim.

Eski işlerimi karıştırıyorum yine, battaniyede hiçbir zaman bir doygunluk hissetmemiş, ne kadar çok olsada yeter dememiştim. Hala iplere kayıyor gözüm ama hangi renk, ne model bir bulsam oturur yine örerim gibi geliyor.

Dikiş makinesini kullanmaya başladığım sıralarda yapmak istediğim ilk şey böyle kare kare birleştirdiğim örtülerdi, bu da ilk diktiklerimden. Bir heves patchwork makası, tahtası ıvır zıvırı ne varsa almış, onlarla bu işi kotaramayıp, kendimce en kolay şekliyle bunları yapmıştım pek düzgün olmasada. Israrla belli bir sıraya göre dizerek dik diyenlere inat, canım istediği gibi yerleştirip dikmiştim karmakarışık. Her gün yapacak birşey bulamıyorum yazılarıyla karşılaşan herkesin benden daha çok bir uğraş bulmamı istediklerini düşünür oldum lakin bulamamaya devam edersem bu konuda okuyanların kafasını ütülemeye devam edecek gibiyim..