Öylesine..

Gittikçe sadeleşen bir hayat. Önceden ne kalabalıktık, şimdi bir rimel bir allık. Tenhalaşmak bazen iyidir.. Tipik bir davranış şekli olarak, sıkılmış bunalmış herkesin isteyeceği gibi yine uzaklaşmak istiyorum buralardan. Zaten hep gitmeli hayallerim vardır, illaki gideceğim başka yerlerde yaşayacağım, henüz tecrübe etmedim ancak içimdeki bu istek hiç değişmeksizin devam ediyor. Nedir bu evinin, doğduğun kentin sana kastı da, kalkıp hiç tanımadığın yerleri hayal ediyorsun kendine yuva diye? Yine sorgular oldum hayatı, azıcık elim boş kalınca aklım devraldı sanki. Düşünmemek için mi bu meşguliyetler? Bir sürü olsun ki, yer kalmasın başka hiçbirşeye. Hayat herdaim bilmece olmaya devam ediyor benim için, öğrenmesi zor, geçmesi imkansız bir ders gibi.
Ben yine not ediyorum herşeye rağmen hayallerimi, olanların üstünü çizip yenilerini ekliyorum defterime. Umarım iyi şeylere gebedir bu sancılar, hayatı düşünüp ona hediye ediyorum ben bu şarkıyıda. (Şu müzik ekleme olayını çözemedim henüz ama çalışıyorum, o zamana dek yine link malesef :)