9 Ocak 2012

Aklından pek çok iş geçen ama hiçbirine başlayamadığım durağan günlerdeyim. Genelde bahara doğru depreşen ama bu yıl epey erken gelen hislerle, değiştiresim, yenileyesim var pek çok şeyi.
Kuzucukla böyle sarma hallerdeyiz hep, birde o hala bırakmadığı mıncıklama halleri eşliğinde klasik pazar ve tabi pazar akşamını şenlendiren dizimiz Behzat Ç.
Bir magnet sever olarak sevdim bu fikri. Eskilerden kapaklar bulmalı veya yenilerden güzellerini arkasına bir mıknatıs magnetimiz hazır, buradan.
"Dostların arasında olmak çöl ortasında kendini yemyeşil bir vahada bulmak gibidir. Kuruyan dilin suya doyar, daralan yüreğin ferahlar, içindeki karamsarlık sisi perde perde kalkar. Dost umut demektir. Faniliğinle, eksikliğinle, kusurlarınla, takıntılarınla çok daha barışık hale getirir seni. Dostun seni seviyordur ya, aynen bu halinle seviyordur ya, sen de kendini daha çok sevmeye başlarsın. Onun gözünden kendine bakarsın. Bir damla içersin dostluğun iksirinden, dünyaya bakışın değişir. Bir yudum daha, sırtın dikleşir, özgüvenin pekişir. Dost hekimdir, lokmandır, şifacıdır. Herkese karşı billur bir köşk yahut camdan bir parça olan kalbin, dostunun elinde lastik bir top oluverir. Dost atar topu yere, vurur duvardan duvara, gene de bir şey olmaz. Lastik top seker, zıplar ama kırılmaz. Dost yalakalık yapmaz, lafı dolandırmaz, diplomasi falan bilmez, çat diye söyler meramını, sözünü sakınmaz. Onun yergisinde iltifat, siteminde sevgi saklıdır. Dost ne dese kızılmaz. Ona kırılmak olmaz. Dosta açılan kredi, yürek kredisidir. Faizsiz. Peşinatsız. Ve yürek kredisinin ne dibi vardır, ne bitimi." yazının devamı burada.

Dost Bildiklerim / Ümit Yaşar Oğuzcan

Sanırdım gündüzdü onlarla gecem
İçimde ümitti dost bildiklerim
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem
Bırakıp da gitti dost bildiklerim
Hepsi varken baharımda, yazımda:
Kışın bir burukluk kaldı ağzımda
Seneler senesi oysa gözümde
Cihana eşitti dost bildiklerim
Nerde o sözlere kandığım günler?
Her gülen yüzü dost sandığım günler
Acıdan kahrolup yandığım günler
Ta canıma yetti dost bildiklerim
Meydana çıkalı asıl çehreler
Aydınlanmaz oldu artık geceler
Yalanlar tükendi, indi maskeler
Birer birer bitti dost bildiklerim
Korkar oldum bana "dostum" diyenden
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden
Ne onlardan eser kaldı ne benden
Beni benden etti dost bildiklerim..

Ortaya gayet karışık bir post oldu, Elif Şafak yazılarını sevdiğim bir yazar, Ümit Yaşar Oğuzcan'ı zaten tek geçerim. Okudum hoşuma gitti, dost kavramının iki zıt şekli, yeni haftanız güzel, dostlarınız karanlık gecede parlayan yıldızlar gibi olsun.

not: Hayatadair bloğu Funda hn. bana tekrar yorum bırakabilirmisiniz? eğer okuyorsanız bu notu.