13 Ocak 2012

Şimdilik yokuz derken gereksiz yere fazla gizem yarattık sanki. Ruh halim en sevdiğim blog dünyası dahil herşeyden bir an uzaklaşma isteği duydu. Kepenkler kapanıp kendi içimde kalmak istedim. Ama çözüm değildi tabi. Hatta neden şimdilik yokuz diye birşey yazdım diye kızdım kendime. Öyle bir görev edinmişim ki, hergün bazen 2 veya 3 post yazıp yayınlamayı, yazamayacağım, yazmak şimdilik içimden gelmiyor onun için bir süre yokum diye de haber verme gereği görmüşüm. Burası insanda alışkanlık yapıyor o bir gerçek.
Neyse buradayız efendim, buradaydık. Kuzum feci grip, nezle ve öksürükle boğuşuyor. Öyleki gece çıkardığı seslerden uyuyamıyoruz, nefes alamıyor o derece tıkanık burnu, birde öksürük bastırınca hiç rahat uyuyamıyor yavrucak. Zaten iyi olmayan iştah hepten gitti, hasta olması maymunluk yapmasına engel olmuyor tabi, allahtan olmuyor yoksa bir köşede oturması, başını bir yerlere yaslayıp durması hiç alışkın olduğum bir hali değil, benim terliklerimi kaçırıyor ne zaman çıkarsam, sabah sabah kendi deyimiyle "tyamfet" çalıyor sanki yutacak gibi, bizi uyandırmak için.
Her ikimizin sıkılgan hallerimize çare olarak bir kreş buldum, şu gribi atlatalım orayla konuşmaya ve ortama bakmaya gideceğiz. Beğenirsek başlayacak. Bir kız teknik ve meslek lisesinin bünyesinde. Bu tarz yerler için yorumu ve duyumu olanlardan tavsiyeleri varsa almak isterim. Ama herşeyden önce benim bir psikoloğa gitmem gerekecek gibi, endişe ve paniklerim için. Fazla bağlıyız birbirimize, görünüşe göre Çınar'dan daha çok zorlanacak birisi varsa o da benim. İster istemez onun için iyi olacak diye bas bas bağırsada içimdeki ses diğer yanım endişeyle dolu. Ben böyleyimdir gerçi, bazen çabucak alışırız ama öncesi böyle inanılmaz sancılı ve kaygılı geçer. Kendime teşhis koymuş olsamda ilacımı henüz bulabilmiş değilim.
Tencere tencere bitki kaynatmaya devam. Sevgili Ecehan'ın bloğunda görüp not etmiştim. Aynısını yaptım bugün içmeye başladık. Bizi korusun, kuzuyu da iyileştirsin inşallah.
Ne zaman bunalsam hemen yaparım bu artık klasikleşmiş birşey. Bu sefer tüm tabağı yemedim neyseki, demek ki kendini uzak tuta tuta alışıyor insan ve canım isteyerek yaptığım halde eskisi gibi yumulmuyorum artık.