6 Ağustos 2011

Bu nazar boncuklarını kendime adıyorum ve kırkbirkere maşallah diyorum. Uzun zamandır ne başladıysam ya vazgeçtim veya yarım bıraktım ya da hiç başlamadım, ama bu bolero ilerliyor resmen. Epey yol katettim. Yine kol ve yaka oyuntuları beni biraz zorlasa da son kenarları da geçince neye benzeyecek göreceğiz. Şimdilik iki yarım kol ve bir ön kaldı. Ama artık akıllandım, nazara inanmam demedim hiç hayatımda ama çok da takmazdım, artık inanıyorum göz değmesine. Bloğumdan cümle aleme "ben yaptım" " ben yaptım" diye resimlediğim yazdığım pek çok elişim varken, blog dünyası dışından, gerçek dünyadan biri varki artık ondan çekiniyor ve bir tek ona elişlerimi göstermeme kararını bugün itibariyle resmen alıyorum. Kitap arayışındayım. Okumaktan keyif alacağım ve sürükleyici bir kitap. Tüm eleştirilere rağmen Elif Şafak'ın "Aşk" ile Ahmet Ümit'in "İstanbul Hatırası" kitaplarının tadı damağımda kaldı. Aslında öyle aman aman bir kitap kurdu değilimdir ama çok kitabım vardır, üstelik kıymetlidirde öyle vermem kimselere. Böyle konularda kendim belki de beni bildiğimden anlayışlıyımdır. Kitap hacılama, okuyup geri getiricem diye üstüne yatma gibi huyları olan insanlardan koruyabildiğimce uzak tutmuşumdur kitaplarımı. Çünkü hepsinin ayrı bir yeri vardır bende, aldığım yer, tarih hatta kiminle aldığım hepsini yazarım bir köşesine.