17 Şubat 2011


Bugün kuzumla vakit geçsin aktivite olsun diye bir tabloyu bu hale çevirdik. Güzel de oyaladı bizi öğlen yemeğine kadar. Ama kolay değilmiş bu işler, hele ki benim gibi simetrisi olmayan biri için. Resmin ortasını ayarlayamasak da, yapılış evresinde çerçeveyi parçalarına ayır, kağıtları kes, yapıştır, boyaları karıştır, çiz boya derken epey eğlenceliydi yani.

Şimdilik örmeye devam, şu ara üşengeçim galiba, geçtiğimiz yıllardaki gibi büyük ebatlar bıktırıyor beni, o yüzden ebatı ne olur bunun bilmem ama elimde kalmış tüm renkleri örüyorum. Sonrasında o iplerden kurtulacakmışım gibi bana o renkleri hatırlatsın anısı kalsın diye hepsini kullanıyorum. Nihayet battaniye ve yastığa doyuyorum galiba.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Söz uçar, yazı kalır...