Stress


Yastığım bitti, ama istediğim gibi oldu diyemem. Tam olarak istediğim görüntüyü yakalayamadım. Benim illaki aklımda bir şekil vardır ve onu yapmaya çalışırım ama bu sefer olmadı, yine model vs olmadan hazırlıksız bir şekilde aceleci davranıp yaptım. Bu durumda ya çok güzel olur şaşarım yada böyle birşeye benzemez kalırım. Bu sabırsızlık huyumdan nefret ediyorum.


Stres başlığının yastığımla ilgisi yok, keşke tek stresimiz örgüsünü beğenmediğim yastığım olsaydı. Kuzuyla aramız pek kötü. Stresim ondan. Yine bir yaş dönümü yaklaşıyor ve o sürekli değişiyor. Ben içimde beliren çalışma isteğiyle yanıp tutuşuyorum. Eskiden oğlumu asla yalnız bırakamam derdim, yakınlarımıza bile. Ama şimdi çantamı sırtıma vurup dışarı çıkmak istiyorum tek başıma eski günlerdeki gibi. Deli gibi yaptığım elişleri de yetmiyor artık ayakta kalmam, hayatımı olduğu gibi devam ettirebilmem için. İçimde müthiş bir sıkılmışlık ve bıkkınlık var. Sabırsızdım şimdi daha sabırsızım, agresifim vs.. vs.. Bunu hissettiğini düşünüyorum kuzumun o da çok hırçın, her olmaz veya hayır kelimesini ağlayarak tamamlıyoruz. Sokakta evde çığlık çığlığa. Hayatımızdaki minik çembere sıkışıp kaldık, dönüp duruyoruz. SOS çağrılarıma da cevap yok. Geceleri sürekli günün muhasebesi var kafamda neden bağırdım? neden kızdım? neden sakin olmadımların pişmanlıkları ve yarın böyle olmayacak diye verilen ama tutulamayan sözler var. Bu negatif enerjiden olsa gerek, neye elimi atsam başarısızlıkla sonuçlanıyor. Derya kuzusu bugün biraz dert yandı... daha pozitif ve daha mutlu paylaşımlarda buluşmak dileğiyle...

12 yorum:

  1. yastık çok güzel olmuş tam aksine.
    şahsen anne değilim ama her insanda dönem dönem bir yılmışlık,negatif ruh halleri olabiliyor.mevsim değişikliği diyip geçelim en iyisi:)

    YanıtlaSil
  2. Aaaa haksızlık etme yastık süper olmuş...Ama süsleri aksik bence boncuk ve pullarla işlemelisin o zaman daha da güzel olur...hatta küçük yoyolarda yapabilirsin....
    Sıkılman doğal tabiii çocuk yetiştirmek zor zanaat ama sen blog arkadaşlarınla yani bizlerle sıkıntılarını paylaşmıyorsun...Mesela ben sana sayısız yorum yazdım daha senin bana yorum yazdığını bir sıkıntını paylaştığını görmedim ...Belki kızacaksın ama paylaştıkça sıkıntılar azalır,mutluluklar katlanır...
    Sevgiler Çınarı öpüyorum...

    YanıtlaSil
  3. O kadar beni anlatmışsın ki. Ben de yaklaşık 5 yıldır evdeyim ve artık patlama noktasındayım. Ama yaş 35, verilen ara büyük olunca ne yapılabilir bilmiyorum.
    Kolay gelsin desem ne fayda....
    Şöyle çocukları bırakıp nefes alınacak birkaç gün olsa ne güzel olur du.

    YanıtlaSil
  4. Merhaba,

    Lütfen sakin olurmusun.Hepimiz yaşadık bu dönemleri.Kendini asla suçlama.Minnacık çocuklarımız bizimle baş edebiliyorlar ama bizler kırmak korkusuyla onlara boyun eğiyoruz.
    Seninde bir hayatın var.Kendini yok sayman yanlış.Tabiki çocuğunu herkes gibi birilerine bırakıp (Allaha emanet edip) işe yada sinemaya yada istediğin yere gidebilirsin.Sağlıklı anneler daha sağlıklı nesiller yetiştirebilir bunu unutma.
    Kendine haksızlık yapmayı bırakırsan daha sakin olursun pişmanlıklar yaşamazsın.

    Sevgilerimle*

    YanıtlaSil
  5. Selam canı sıkılmış arkadaş zaman akar devran döner herşey geçer onun için kendinizi sıkmayın rahat olun bunları bir tek siz yaşamıyorsunuz ki her anne her eş yaşayabiliyor onun için atın olumsuzlukları çöp kutusuna bakın ne kadar şık olmuş yastığınızın modeli o güzel ellerinize sağlık.
    Güzellikler sizinle olsun.Görüşmek dileğiyle.

    Sevgiyle kalın...

    YanıtlaSil
  6. Hepinize teker teker çok teşekkür ederim. Aslında en yakınlarıyla bile sıkıntılarını paylaşabilen birisi değilim, sızlanmayı dert yanmayı pek bilmem, daha önce de buradan pek şikayet yazım olmadı ama herşeyin bir ilki vardır benim bardağımda taştı demekki diyorum. Yazdıktan hemen sonra bile kendimi iyi hissetmiştim, az önce yorumları okudum daha da iyi oldum çok sağolun..Herkese tekrar teşekkür ederim paylaştığınız için Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  7. Yastık şahane görünüyor, bitince mutlaka beğenirsin;)

    Ahh be Derya'cım! Olur böyle sıkıntılar. Baksana ne çabuk büyüyorlar. Bir kaç sene sonra sana bana eyvallah etmezler, biz de rahat rahat gezer- tozarız;)

    Bak sıkıntını giderecek bir haberim var; Şu sürahinin küçük boyu da gelmiş, senin için aldım bir tane ama ben gelince geitireceğim;)

    Çok öperim ikinizide:))

    YanıtlaSil
  8. Büyüyüp yanından gidecek.''Yanımda olsa da bunaltsa'' diyeceksin.Kendine daha fazla zaman ayırmaya çalış.İnan sabah çocukları okula gönderdikten sonra işe gider,akşam gelirdim,yemek,sofra,bulaşık,ödevlerle ilgilenme derken gece yarısı olurdu.Hepsini yatırır mutfakta sükûnet içinde gazete okurdum.Gün boyunca kendime ayırabildiğim bir 15 dakika.Böyle seneler geçti.İşte o hay huy içinde doyasıya sevemeden büyüyorlar.Sen sâkin ol, o da olacaktır. Onların antenleri var sanki.Ayrıca kuzuma lâf yok.Ben onu torunluğuma alacağım:)))

    YanıtlaSil
  9. Ayrıca bir yerde saç örgülerinin deliklerinden kurdele geçirildiğini görmüştüm.Bayağı güzeldi.Örgün gayet düzgün olmuş.Kendine haksızlık etme.

    YanıtlaSil
  10. Serapcım; Büyüdüklerinde de bugünleri hatırlayıp keşke aynı kalsalar diyecekmiyim bilmiyorum. Küçük sürahiye mutlu oldum gerçekten ama mahçup ediyorsun beni, gelmen kesinleşti anladığım kadarıyla, çok sevindim. Görüşmek dileğiyle :)
    Neduk;Söylediklerinize kesinlikle katılıyorum, insanoğlu bu ne olursa olsun yaranamıyor, o zaman gelince bugünleri özleyeceğimi biliyorum ama bugün de gösterecek sabrı bulamıyorum kendimde hayat çelişkilerle dolu. Oğluma gelin adayları giderek çoğalıyor :)
    Yastığımı beğenmenize sevindim henüz içini doldurmadım doldurunca tekrar görüntüleyeceğim..

    YanıtlaSil
  11. yazıyı yazalı baya olmuş aslında ama ben daha yeni tanıyorum sizi ve blogunuzu. yastığı çok beğendim, kendinize haksızlık etmeyin, sizin yapabildiğiniz örgülere bakıp iç geçirenler var (mesela ben:)
    stres konusuna gelince, yaşadıklarınızı yaşamayan, bunalmayan, sabırsızlığını düşünüp kendine kızmayan anne varmıdır acaba. ama elbet bu günler de geçecek. sabır, sabır, sabır... muhabbetle.

    YanıtlaSil
  12. Emel; Teşekkür ederim, şimdi okuyunca yazdıklarımı o ruh halinde olmayınca daha objektif olabiliyor insan ama o ara biraz bunalmışım galiba :)

    YanıtlaSil

Söz uçar, yazı kalır...