Elimde sürekli heyecanla başladığım yeni bir iş, fakat kısa süre sonra devam etmeden öylece kalan yarım örgülerle doldu ev. Örgü hep rahatlatan, terapi yapan birşeydir deriz, ya şu ara çok rahatım ya da örgü bile olsa sıkıya gelemiyorum, bilmiyorum. Oysa örmeyi, bir işe başlayıp, tutturup devam edebilmeyi çok istiyorum. Hala o kapıyı zorluyorum bakalım.
Örgüde beklediğim ilgi ve verimi yakalayamayınca peçete yapıştırmadan boyamaya ne zaman boş kalsam kısa kısa uğraşıyorum bunlarla.
Şu ara en çok kahvemle Sonbaharın keyfini çıkarıyorum penceremin önünde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Söz uçar, yazı kalır...