3 Ağustos 2012

Günlerdir bir stresti bizim için son aşımız. Bizim için diyorum çünkü o endişelenip konuyu dallandırıp budaklandırdıkça öyle olmadığına ikna etmek elbette büyük oranda benim görevimdi. Ona da hak veriyorum bu kış yaşamadığı kadar çok hastane macerası yaşadı, "ben ameliyat bile oldum anne aşıdan hiç korkmam ki" gibi cümleler sadece sözdeydi,  minik yüreği endişeyle gitti, kısa süreli de olsa epey gerildi neyseki bitti, hediye arabasını şekerlerini cebine doldurup bunu da atlatmanın rahatlığıyla Alev teyze'ye veda ettik. Tanıdığım en şahane doktordur kendisi, Çınar'ı bebekliğinden itibaren ona emanet ettiğimiz için şanslıydık. Çınar'ın kardeş taleplerini gözümü karartıp değerlendirirsem kesinlikle yine ona gitmek isterim.

Çıkışta aynı yere çok yakın, bir ara bahsettiğimiz çocuk kütüphanesine uğradık. Kısa süreli kitap rafları ve oyuncaklar arasındaki turdan sonra evimize doğru yola koyulduk. Öğleye doğru hava epey sıcaktı ama akşam üzeri çakan şimşekler eşliğindeki yağmurla beraber epey rahatladık diyebilirim.

Benim sürekli buradan yazdığım CK sevgimi duyup İngiltere'den gelirken iki kuzusuna ve buraya gelirken ki kısıtlı bagajına rağmen, oralardan taşıyıp getirip bu da yetmiyormuş gibi birde burada kargolarla uğraşıp bana ulaştıran güzel kalpli insan Feray'a çok çok çok teşekkür ederim. Bazen aklımdan geçirirdim, oralarda bir tanıdığımız olsa da bana istediklerimi getirse diye, hayalimin gerçekleşmesi bir yana ben çok güzel bir insan tanıdım. Hayatın sürprizlerini ve güzelliklerini bende bir köşesinden yakaladığım için ve bana bunları yaşatan arkadaşlarım olduğu için gerçekten çok mutluyum :)