10 Şubat 2012

Battaniyede (hani sürpriz olan) bir dikiş tutturmanın mutluluğu içinde örmeye devam ediyorum. Bir an önce bitirip göndermek için sabırsızlanıyorum huyum kurusun. Birde arada derede kendimi illaki ve illaki bu motifleri yaparken buluyorum, artık denemeyecek ve kafa yormayacaktım güya ama yinede yapıyorum.
Geçtiğimiz gün arkadaşıma gittiğimizde ikram ettiği kurabiyeyi sevmiştik, herşeyden ilginci tarifiydi. Deneyelim dedik yaptık, yedik ve paylaşalım istedik. Bir yumurtayı çay bardağına kırdık ve oradaki ölçü ne kadar ise (örneğin yarım bardak oldu) yoğurt, şeker, margarin, kabartma tozu, vanilya ve birazcık karbonat ile karıştırıp, un ile hamuru hazırladık. Ne çok yumuşak ne de sert, orta karar olunca, tezgahta açıp kalıplarla kestik, yağlı kağıt serili tepsiye dizip ortalama 10-12 dk üzeri hafif kızarana kadar pişirdik. Çınar mutfakta çalışa çalışa epey usta oldu, artık kekler, kurabiyeler ondan. Bu kurabiye nostaljik bir tarif, arkadaşımın annesi, onlar küçükken yapar, bir kavanoza doldurur, onlarda gelir gider yerlermiş. Hem yedik hem nostalji yaptık, kendisi benim çocukluk arkadaşım olur.
Şu ara büyük bir hevesle bana kitap okuyor Çınar her fırsatta, dün temizlik yaparken, perde asarken, toz alırken. Ben ona okurken aklında kalanları, sayfalardaki resimlerle birleştirip uzun uzun okuyor. Hatta bazen ben uzanıyorum, geliyor başıma oh ne hikayeler ne masallar, o kadar hoşuma gidiyor ki, böyle pamuk olan oğluşum, an geliyor inatçı, huysuz, dediğim dedik olunca nereye gitti benim o pamuk diyerek, nasıl davransam nasıl işin içinden çıksam diye kriz çözümleri arayıp duruyorum.
İkea ile biraz olsun yaklaştım istediğim gibi eşyalara ve mobilyalara. Bloğunu takip ettiğim bu yer ise beni benden alıyor. Sonra ulaşması zor hayallere dalıyorum, bu dükkana dalıp evimi baştan aşağı buradan döşemek gibi. Sonra biraz olsun gerçeğe dönünce, başlıyorum evdeki eşyaları boyayıp, yüz değiştirerek biraz olsun o hayalimdekilere benzetmeye.
Kendimi bildim bileli hep rahat olmayı sevmişimdir. Ama şık hatunlar asla gözümden kaçmaz. Uzun yıllardır spor ayakkabılar ve babetlerden sonra topuklu merakı sardı beni. Dün kü temizlik ayakkabı dolaplarına da sıçrayınca önceki sezonda aldığım ve henüz siftahı olamayn bu ayakkabım çıktı ortaya. Zara ayakkabılar pek rahat değil diye düşünsemde, görünce içimdeki tüketici çılgınlığına yenik düştüm. Nasıl giyerim? nerede giyerim? herşeyden önce yürüyebilirmiyim çok merak ediyorum. Artık kuzucuk büyüyüp kucaktan indiğine göre başlamalı yavaş yavaş diyorum hatta geç bile kaldım.