Bugün can sıkıntımdan nasibini alanlar akrilik boya ile baştan aşağı değiştiler. Dikiş odasında oluşturmaya çalıştığım beyaz objeler ağır ağır oluşuyor. Benim gibi tez canlı birisi için bu süreç işkence gibi gelsede. Hala en büyük eksiğim masamı bulamadım, bit pazarından umudunu kesen ben açılışına az bir zaman kalmış İkea'ya güveniyorum artık. Kullanmadığım bir büyük birde küçük çerçeveyi beyaza boyadım. Malzeme eksiklerim var dolayısıyla işler tamamlanamadı aynı gün.
Bu küp kendimi bildim bileli evimizdeydi. Su kesintilerinde imdadımıza koşan bir çeşit depo gibiydi. Annemin evi kapandıktan sonra oradan getirdiğim ve nadiren bugüne ulaşan eşyalardandır. Balkondaydı, bugün dış görüntüsü değişti, şimdi ev içinde bir köşede duracak. Ne de olsa geçmişimin, çocukluğumun bir parçası. Yaşım ilerledikçe daha bir bağlanıyorum eskiye, nasıl üzülüyorum harcayıp, yokettiğim pek çok şeye.
iki dönüşümde harika olmuş eskileri bende severim ne de olsa yaşanmışlık var
YanıtlaSilTeşekkür ederim Gönül hanım, kesinlikle katılıyorum :)
YanıtlaSil