Başlığımı görenler kendinde değilmiydin? diyebilirler haklı olarak. Galiba değilim. Bloğumu bir süredir ihmal ediyorum. Ne yazasım nede yazacak bir konum var. Ama yine de hergün mutlaka açıp bakıyorum, niye bakıyorum onu da bilmiyorum. Üzerimde karamsar ve sıkıcı bir ruh hali var. Ruhum uzun bir yolculuğa çıkmak istiyor, tren ya da otobüs hiç farketmez. Yolun bitmesini hiç istemediğim bir yolculuk. Bazen gökyüzünde gördüğüm nereye gittiğini bile bilmediğim o uçakta olsaydım hayalleri var. Tuhaf günlerden yani, biliyorum bu da geçer, herşey gelir ve geçer.
Geçmezse diye, kalplerle dolu bir örgü örüyorum. Örgüden de çok uzak kalma diyerek devam ediyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Söz uçar, yazı kalır...